181. Բացատրի´ր, թե –ցի ածանցով կազմված բառերըո՞ր դեպքում են մեծատառով գրվում:

Մովսես Խորենացին գրի է առել մեր նախնիներիմասին պատմող առասպելներն ու դարերի միջովհասցրել մեզ:
Գայլ Վահանը Ղազար Փարպեցու ամենասիրելիհերոսն է:
Առակներն ընտրված էին Վարդան Այգեկցու«Աղվեսագրքից»: 
Գրիգոր Նարեկացու մասին մի ավանդույթ պատմումէ, թե նա ինչպես է կյանք տվել ու թռցրել եփածաղավնիներին: 
Անանիա Շիրակացին էլ յոթերորդ դարում է քննելտիեզերքը:
Այն դեպքում երբ այն ազգանունի մեչ է գրվում

182. Բացատրի՛ր, թե ընդգծված հատուկ գոյականները ի՞նչ բառերից են առաջացել:

Մեր բակի ամենաուրախ աղջիկը Շուշանն է:
Աշոտ Երկաթի մասին նոր գիրք եմ ուզում կարդալ:
Ամբողջ պատմության մեջ Ձախորդ Փանոսը ոչ միանգամ մեղավոր չի՞ լինում, ի՞նչ է:
Դավթի հայրն էր Առյուծ Մհերը:
Փիլիսոփա և բանաստեղծ Հովհաննես Երզնկացին աշակերտել է ժամանակի համբավավոր գիտնականՎարդան Արևելցուն:
Նեղոսի արեմտյան ափին՝ Արքաների հովտում, հինԵգիպտոսի ճարտարապետական հուշարձաններիմի ամբողջ թանգարան է պահպանվել:
Նրանք առաջացել են գոյականից:

183. Կետերի փոխարեն պահանջվող մեծատառը կամփոքրատառը գրի´ր:

Նրա պապը սասունցի էր ու շատ էր պատմում. սասունցիների մասին;
Ուզում էր նմանվել Սասունցի Դավթին:
էպոսի վերջին հերոսը Փոքր Մհերն է:
Գրքի հերոսը մի փոքր տղա է:
«Սասունցի Դավիթ» էպոսում հիշատակվում է Պղնձեքաղաքը: 
Գտածը պղնձե մատանի էր:
Կիրակոս Գանձակեցու պատմության մեջ հանդիպումէ Պղնձահանք կոչվող վանքը:
Ես վստահ եմ, որ Գանձասար լեռը դեռ կարդարացնիիր հպարտ անունը:
Ինչե՜ր ասես չկային՝ ոսկե անոթներ ու արձանիկներ, թանկարժեք զարդերը դա մի իսկական գանձասար էր:
Պետրոս Առաջինը հովանավորում էր գիտությունն ուարվեստը: 
Պետրոսն Սռաջինը հասավ կայանին:
Ալեքսանդր Մակեդոնացին գիտեր ամեն միիրավիճակից դուրս գալու ձևը:

184. Ա և Բ խմբի բառերի տարբերությունը գտի՛ր և լրացրո՛ւ տրված նախադասությունը:

Ա. Երեխա, գրող, նավաստի, գերմանացի,խոհարարուհի, Արտակ, հայ, մարզիկ, նախագահ, նախարար:

Բ. Ծով, ձուկ, երկաթ, պայուսակ, այծ, փիղ. տուփ, խնձոր, սառույց, շուն, կատու, գրիչ, սեղան:
Գոյականները բաժանվում են երկու խմբի՝ շնչաոր և անշունչ:

185. Նախադասությունը լրացրո՛ւ տրված հարցինպատասխանող գոյականներով:

սիրտը (ի՞նչը) մռմռում էր. երևի նեղացրել էին:

երեխան (ո՞վ) նվնվում էր. երևի նեղացրել էին:

մարդը (ո՞վ) ցատկեց ցանկապատից դուրս:

շունը (ի՞նչը) ցատկեց ցանկապատից ղուրս:

կատուն (ինչը) ճանկռել է տատիկի ձեռքը:

երեխան (ո՞վ) ճանկռել է տատիկի ձեռքը:

Առարկա ցույց տվող բառերը գոյականներ են:
Պատասխանում են ո՞վ, ի՞նչ հարցերին:
Գոյականները լինում են հատուկ և հասարակ: Հատուկ անունը առարկաներից ամեն մեկինտրվող առանձին անունն է և սկսվում էմեծատառով: Հասարակ անունը առարկաներինտրվող ընդհանուր անուն է և սկսվում էփոքրատառով:
Մարդկանց տրվող հատուկ և հասարականունները անձ ցույց տվող գոյականներ են ևպատասխանում են ո՞վ հարցին: Մնացած բոլորգոյականները պատասխանում են ի՞նչ հարցին:

Paul was a very rich man, but he never spent any of his money. He was scared that someone would steal it. He pretended to be poor and wore dirty old clothes. People laughed at him, but he didn’t care. He only cared about his money.
One day, he bought a big lump of gold. He hid it in a hole by a tree. Every night, he went to the hole to look at his treasure. He sat and he looked. ‘No one will ever find my gold!’ he said.
But one night, a thief saw Paul looking at his gold. And when Paul went home, the thief picked up the lump of gold, slipped it into his bag and ran away!
The next day, Paul went to look at his gold, but it wasn’t there. It had disappeared! Paul cried and cried! He cried so loud that a wise old man heard him. He came to help. Paul told him the sad tale of the stolen lump of gold. ‘Don’t worry,’ he said. ‘Get a big stone and put it in the hole by the tree.’
‘What?’ said Paul. ‘Why?’
‘What did you do with your lump of gold?’
‘I sat and looked at it every day,’ said Paul.
‘Exactly,’ said the wise old man. ‘You can do exactly the same with a stone.’
Paul listened, thought for a moment and then said, ‘Yes, you’re right. I’ve been very silly.
I don’t need a lump of gold to be happy!’